We voeren onze goudvis geen hondenvoer, voeren onze labrador geen visvlokken en zetten onze hamster niet in een kooi zonder looprad. Waarom voeden we onszelf dan op een manier waar onze spijsvertering geen raad mee weet, bewegen op een manier die tegen onze natuur indruist—of helemaal niet—en beperken we ons als gevolg daarvan in de pret die we kunnen beleven?

 

In De holbewonercode stelt Nikko Norte de waanzin van onze huidige levensstijl aan de kaak en stelt hij voor de levenstijl te herontdekken—en opnieuw te omarmen—die ons honderduizenden jaren gezond heeft gehouden.

“Ah! Hompen vlees eten en met ontblootbovenlijf door de stad rennen, is dat waar je op doelt?”

Geenszins. Onze voorouders—gezond, fit, gespierd en slank—aten voornamelijk wat ze verzamelden en leefden slechts in beperkte mate van de jacht—hoewel ze beseften dat het verwaarlozen van de jacht hun gezondheid negatief beïnvloedde.

 

Rekeninghoudend met de hectiek van het leven in het derde millennium—en ongeacht leeftijd, geslacht of de mate waarin we onszelf mogelijk hebben verwaarloosd—gidst Nikko ons terug naar een beproefde maar vergeten levensstijl die desalniettemin diep in ons DNA is verankerd. Een levensstijl die natuurlijk voelt en die zichzelf al na een paar maanden in stand houdt—niet in de laatste plaats omdat hij aansluit op de genetische codering van ons lichaam en de meeste chemishce processen heractiveert die door onze huidige levensstijl op nonactief zijn gezet. Een goede conditie, voldoende spiermassa en gewichtsverlies zijn niet langer onze doelen; het zijn de logische bijwerkingen van leven volgens de holbewonercode.​